Толку многу видови на заштита, а, сепак, голем број на прегорени напојувања, разни електронски уреди, звучници и НФ-засилувачи. Едно е вистина, најбрз осигурувач се полуспроводниците - транзисторите прегоруваат побргу од најбрзиот осигурувач. Заштитата најчесто се вградува на излезот од електронскиот уред или засилувачот: како прекострујна, како клипинг индикатор заштита, во вид на брз осигурувач, како термичка заштита, како заштита базирана на детекција на еднонасочната компонента во сигналот итн. Поаѓајќи логички од податокот дека енергијата која е "потребна" да се уништи еден електронски уред, стабилизирано напојување, НФ-засилувач или звучник, ја дава напојувањето на уредот, најефикасна заштита би била онаа заштита која би го контролирала изворот на напојување како енергетски извор. Значи, ова би бил малку поинаков вид на заштита, заштита инкорпорирана во напојувањето на електронските уреди или НФ-засилувачот, а не на нивниот излез. Секако, најдобра примена на опишаната заштита би била како брза прекуструјна заштита во еднонасочните извори на напојување, самостојно или како додаток на струјната регулација со континуирана промена во прагот на струјно ограничување.