Емитер 4-6/2019.
Нарачајте го овој број или најавете се за да ја прочитате целата статија.
Повремено се потсетуваме на големите достигнувања на човекот во разни области од технологијата и природните науки. Едно значајно достигнување на коешто се потсетуваме овие денови е јубилејната педесетгодишнина од стапнувањето на човекот на Месечината. Може да се дискутира на долго и широко дали е така или не, но во последниве 50 години човештвото нема постигнато поголемо достигнување во вселенските истражувања како ова, што овој настан го прави восхитувачки и престижен. Во овој напис ќе се задржиме на компјутерите и на софтверот употребени во Аполо 11 и ќе се воодушевуваме на генијалните решенија на тогашните инженери да направат комплексен и доверлив систем за управувањеи навигација во време кога микропроцесорите сè уште не се измислени.
Како и секој голем настан, интересно и корисно е да се направи ретроспектива од денешна гледна точка на работите што се случувале во минатото и да се потсетиме на достапната технологија во времето кога се случил некој голем настан. Во ваквите моменти честопати се восхитуваме на досетливоста на тогашните инженери при решавање на проблемите со коишто се соочувале. Слично, и во овој текст ќе има осврт на достапната компјутерска технологија во шеесеттите години од минатиот век, кога практично се случувало дизајнирањето на првите компактни компјутерски системи и компонентите со кои се изведувале тие. Земајќи предвид дека мисијата Аполо 11 се случила во текот на 1969 година, инженерите на НАСА за изведба на сите системи на ракетата и сателитските системи требало да користат технологија што е веќе докажана и е доволно робустна и стабилна за мисија како оваа. Тоа значи дека се преферирало да се користи технологија произведена најдоцна до 1961 година, за да има време за добро тестирање и корекција на пронајдените недостатоци. Сепак, достапната технологија во тоа време укажувала на тоа дека се потребни отстапки од оваа практика, што значело да се користи мошне нова и недоволно проверена технологија според тогашните критериуми.
Во процесот на изработка на компјутерските системи, главна улога во тоа време зема тимот на научници од Универзитетот MIT, кој бил задолжен да го дизајнира самиот уред, како и програмата што ќе ги извршува зададените задачи во текот на работата на уредот.
Иако соработката меѓу НАСА и MIT е договорена во 1961, во текот на годините од 1961 до 1969 воведени се поголем број промени и подобрувања на електрониката што се користела. Основна причина за наглите и драстични промени била еволуцијата во достапните електронски компоненти кои се појавувале во електронската индустрија и стекнатите искуства при тестирањата на секоја од итерациите. Не треба да се заборави дека во времето кога бил изработен Apollo Guidance Computer (AGC), примарни електронски компоненти кои се користеле биле електронските лампи и транзисторите, додека интегрираните кола биле во многу рана фаза на дизајн и изработка. Добро е да се спомене дека првиот 4-битен микропроцесор изработен од Intel е излезен на пазарот дури во 1971 година, а првиот мемориски чип бил излезен во 1970 година.
Ова е само дел од статијата која во целост е објавена во Емитер 4-6/2019. Нарачајте го овој број за да ја прочитате целата статија, а ако веќе го имате купено електронското издание најавете се за да го прочитате.