Ергономијата како да е табу тема кај многу самоградители – ентузијасти. Многу од нас се задоволуваат со градба на електронски уред којшто функционира правилно, а кога се работи за естетските атрибути или за обезбедување едноставно и практично ракување, тоа се прави со толку малку волја што редовно изостануват конзистентни резултати! Во моето долгогодишно искуство сум видел мноштво уреди изградени од градители – ентузијасти, и сведок сум на едно општо правило коешто често провејува: Толку ќе се “испреплетка” механич-ката градба што, за да се залеми последната жичка, ќе треба да се “провлекува” лемилото низ речиси затворена кутија! А да не зборуваме за почитување на ергономските правила. Ергономија, што е пак сега тоа? Би се прашале... Ергономијата е онаа дејност што ги проучува и ги зема предвид, при конструкцијата на уредите, сите можни заемни содејства на уредот со корисникот со цел тие да се оптимизираат и да се конструира уред што ќе биде едноставен за ракување и нема да предизвика непотребна и неприродна активност од страна на корисникот. Еден многу популарен термин се користи во поново време за оние уреди што се проектирани земајќи пред-вид бројни закони на ергономијата, тоа е: “user friendly”, уред или во слободен превод, “кориснички настроен” уред. Самосвеста за битноста на ергономијата во најновите технички решенија оди дотаму што со векови повторуваната максима: “Не ме бива за техника, па не знам да ракувам со уредот!”, веќе не важи и се воведува нова: “Ако не успева корисникот да го совлада ракувањето на уредот “од прва”, тоа значи дека уредот не е правилно дизајниран!”. Тоа важи и за нашиот уред којшто има бројни можности за нагодување на процесот, а тие треба да бидат физички поставени така што да не остават никакви дилеми при користењето на уредот. Па, да почнеме со ред.