Климатската историја на Земјата е од посебен интерес за геолозите, па тие постојано неа ја проучуваат веќе неколку стотини години. Меѓутоа, реалните сознанија за климатската историја стасаа во последните 4 декади, од кога климатолозите во истражувањата започнале да применуваат метода на дупчење на дното на океаните и вадење примероци од седименти со различна старост наталожени на океанското дно. Потоа тие беа хемиски анализирани од страна на десетина илјади научници, во стотина различни лаборатории. Преку хемиска анализа на структурата на карбо-натните обвивки на протозоите конзервирани во седименти со различна старост, научниците го утврдуваат односот на изотопите O₁₆/O₁₈ и C₁₂/C₁₃, врз основа на што, тие можеле точно да ги препознаат климатските промени на Земјата во минатото.

Изгледот на географијата на Земјата во време од пред околу 80 милиони години​​

Првичното што тие го откриле, се перманентни наизменични циклусни промени на ледени и на топли климатски периоди, кои се сменувале со константна временска периода. Причините за овие наизменични промени “топло-ладно” ги објаснува т.н. “Миланковиќев модел” со астрономски фактори: циклусна промена во наведнатоста на оската на ротација на Земјата и циклусна промена на обликот на нејзината орбита околу Сонцето (види во ЕМИТЕР 5/05: “Астрономски фактори во циклусните климатски промени на Земјата”).

Голема помош за истражувачите беше откритието на климатолозите на Унивезитетот во Берн, Швајцарија, кога тие откриле поврзаност на фреквенцијата на промената на ледените и топлите периоди со фреквенцијата на промена на количеството јагленороден двооксид (CO₂) во атмосферата на Земјата, според правилото: помалку CO₂ – постудена клима, и повеќе CO₂ – потопла клима. Ова сознание им овозможи на климатолозите точно да ја реконструи-раат климатската историја од минатото преку процентот на CO2, содржан во воздушните меурчиња заробени во наслагите со различна старост, во вечниот мраз на Антарктикот. Така користејќи ги двете наведени методи, дупчење на океанско дно, плус анализа на наслагите од мраз на Антарктикот, научниците ја реконструирале климатската историја на Земјата од пред 80 милиони год., наваму.

Истражувањата покажале дека климата имала тренд на перманентно заладување (пад на температурата), поминувајќи притоа низ 3 различни временски периоди: период на “стаклена градина” (greenhouse world), па период на транзиција (transition world) и на крај период на “студен свет” (Ice world). Ќе ги проследиме поединечно тие временски периоди, а ќе се осврнеме и на предвидувањата на научниците за следните 300 години.