Емитер 10/1996.
Нарачајте го овој број или најавете се за да ја прочитате целата статија.
Универзален ограничувач на дисипираната моќност кај сериските стабилизатори според оригинална идеја на Bernhard C. Zschocke.
Моќноста дисипирана на излезниот транзистор кај сериските стабилизатори на напон во практиката се покажува како ограничувачки фактор. Имено таа освен од излезната струја зависи и од падот на напон на серискиот транзистор. Токму овој ограничувач на дисипирана моќност нуди едно интелигентно решение на гореспоменатиот проблем.
ри проектирањето на еден стабилизиран насочувач со променлив излезен напон секогаш тргнуваме од барањата кои треба истиот да ги задоволи. Односно прво ги дефинираме границите во кои треба излезниот напон да се менува, потоа максималната струја која ни е потребна, факторот на брановитост на излезниот напон и т.н. Со вообличување на барањата во конкретно решение ќе се сретнеме со проблемот околу дисипираната моќност на излезниот транзистор.
Проблемот не е нерешлив. Со поставување на доволно моќен излезен транзистор на соодветен ладилник веќе сме го отстраниле. Посуптилното навлегување во сржта на проблемот ќе не донесе до заклучокот дека всушност најголема дисипирана моќност се јавува кога излезниот напон е минимален а излезната струја е максимална. Во овој момент падот на напон на серискиот транзистор е најголем а со самот тоа и дисипираната моќност.
Заклучоците од погоре се директна последица на релативно високиот напон на секундарот на трансформаторот во насочувачот. Имено насочувачот се проектира така што обезбедува доволно висок напон на влезот на стабилизаторот, за излезниот напон да ги задоволи бараните карактеристики. Во случајов најкритичен е случајот кога излезниот напон е максимален. Самото проектирање на насочувачот за овој граничен случај укажува на фактот дека овој напон мора де е релативно висок.
Решението би можеле да го вообличиме на неколку начини. Наједноставно веројатно изгледа да се искористи трансформатор со повеќе изводи на секундарната страна и соодветна логика која ќе ги преклопува. Но ова решение бара употреба на релеи што многу ја поскапува градбата. Веројатно ќе се сетите дека може секундарниот напон да го регулирате со фазна регулација на примарниот напон. За ова решение би кажале дека е едноставно за реализација, а се карактеризира и со не премногу висока цена. Основен недостаток на решението од овој вид се пречките кои се јавуваат во мрежата од неговата работа. Решението кое ние сакаме да ви го претставиме овде има улога на прекинувач. Овој прекинувач го одредува напонот до кој ќе се наполни електролитскиот кондензатор на влезот на стабилизаторот. Како последица се намалува дисипацијата на моќност на серискиот транзистор бидејки го фиксираме падот на напонот на истиот. Самиот факт дека влезниот напон на стабилизаторот го следи излезниот наведува дека условите за работа на серискиот транзистор се секогаш исти, што е предуслов за подобра работа.
Ова е само дел од статијата која во целост е објавена во Емитер 10/1996. Нарачајте го овој број за да ја прочитате целата статија, а ако веќе го имате купено електронското издание најавете се за да го прочитате.