Почитувани,
Ќе бидам краток: Дали е можно да се користи Visual C++ програмот за програмирање на микроконтролери?
Ваш редовен читател ,
Драган Симовски од Тетово

Одговорот, на кратко, е
НЕ МОЖЕ.
Образложение:
Секој програмски јазик може да се користи како алатка за добивање на програма за работа на микроконтролерот. Но... Мора да постои и соодветен компајлер (преведувач) со кој таа програма ќе се преведе на машински јазик разбирлив за микроконтролерот. Компајлерот е специјално дизајниран за соодветен микроконтролер. Така постојат посебни компајлери за PIC-микроконтролери, посебни за ATMEL итн., итн. Еве пример. Развојната алатка MPLAB за PIC-микроконтролерите има вградена поддршка за програмски јазик C и Basic. За да се произведе соодветниот машински код, потребно е соодветниот компајлер (на пример, HI-TECH C, PicBasic PRO) да се поврзе со MPLAB (преку опцијата "install language tool" од менито на MPLAB. За секој од овие компајлери точно се знае кои микроконтролери ги поддржуваат.
Се надевам дека се разбираме.
Златко Николовски


Здраво ЕМИТЕР.
Повторно имам прашања во врска со Теслиниот трансформатор.
1. Дали може да објавите формули за пресметка на резонантните кола на примарот и секундарот и меѓусебната резонанса?
2. Ќе има ли проблем за нагодување ако секундарот е намотан со жица од 0,23mm, бидејќи таква најдов и со таква го намотав секундарот, а намотката ми излезе долга 460mm?
3. Би сакал да објавите проект за Теслин трансформатор со поголема снага, се разбира, и габаритно поголем?
4. Дали високонапонските кондензатори можат да се изработат со алуминиумска фолија и прешпан или со пластични чаши, бидејќи и како такви ги имам среќавано?
5. Знам дека по формула индуцираниот напон на секундарот зависи правопропорционално од фреквенцијата, па дали со нагодување на намотките за поголема резонантна фреквенција ќе се постигне повисок напон на секундарот?
Однапред ви благодарам за кој било одговор и се надевам дека и во иднина ќе има уште многу вакви интересни содржини во ЕМИТЕР.
Заре Костадиновски,

Добро е што се интересирате во детали за Теслиниот трансформатор, но работите околу пресметка на неговите параметри се посложени отколку што на многумина им изгледа, па пред да ви одговориме на вашите прашања ќе појасниме некои работи околу принципот на кој тој работи.
Теслиниот трансформатор не работи на принцип на класична трансформација на синусоидна форма на струја, туку тој е осцилатор, кој се напојува со енергија од периодични секавични празнења на примарниот кондензатор Cp, низ индуктивитетот Lp од примарот (види слика 1, ЕМИТЕР 4/06: "Електронски Теслин трансформатор"). Кај "електронската" верзија Cp се набива од струјни импулси со квадратна форма со речиси вертикални бочни страни (голема стрмина). За таква струјна форма капацитетот Cp е речиси "куса" врска, па струјата тече исклучиво низ него и го полни со енергија. Но, кога ќе го наполни, Cp не е повеќе куса врска, па струјата сега се "преселува" во искричарот, каде што продуцира волтин лак. Сега волтиниот лак ја презема улогата на "куса" врска во колото, и секавично го празни Cp низ Lp на примарот, кој пак индуцира висок напон во секундарот. Процесот се повторува при секој нареден импулс. Слично е и кај "механичката" верзија на генераторот, само што овде Cp се полни со енергија кога контактот на механичкиот преклопник е отворен, а се празни низ Lp кога истиот контакт е затворен (види слика 1, ЕМИТЕР 3/06: "Теслин трансформатор"). Овој процес на полнење и празнење на Cp периодично се повторува со зачестеност помеѓу 50 и 1100 Hz кај "електронската" верзија, односно околу 300 Hz кај "механичката" верзија. Оваа зачестеност е оптимална од аспект на нужното време за максимално полнење на Cp (акумулирање максимум на енергија), па зголемувањето на таа зачестеност повлекува скратување на времето за полнење со намалување на акумулираната енергија. Иако празнењата на Cp се само периодични импулси со ниска зачестеност, нивната енергија е доволна да го побуди трансформаторот континуирано да осцилира со синусоидни осцилации на сопствена, релативно висока, резонантна фреквенција f<SUB>0</SUB> во подрачјето на долги радиобранови, ако на таа резонантна фреквенција се нагодени примарниот и секундарниот дел на трафото пресметано по формулата (1).

Сега ќе одговориме на вашите прашања.
1. Дизајнирањето на трафото тргнува од условот фреквенцијата на импулсите да е во синхронизација со f<SUB>0</SUB>, а тоа значи нивниот однос да биде цел број. Оптимален однос на овие две фреквенции изнесува 500, што значи, за зачестеност 300 Hz на импулсите, f<SUB>0</SUB> = 150 kHz. Поголем однос (повисока резонантна фреквенција) прави "дупки" во амплитудата на осцилациите помеѓу импулсите. Секундарното коло се дизајнира на f<SUB>0</SUB>, така што ќе се постигне максимална "острина" на резонантната крива (максимален Q фактор), а тоа значи колку е можно помала вредност на Cs, па затоа место кондензатор овде се користи паразитниот капацитет помеѓу навивките на индуктивитетот. Но овој паразитен капацитет не е познат, па за димензионирање на Ls користевме податоци за Теслин трансформатор, објавени во стручната литература.
На примарната страна е поинаку; овде кондензаторот Cp треба да има релативно голем капацитет (голема акумулација на енергија), а тоа повлекува релативно мал индуктивитет за Lp. Тука ни се појави проблем со напонот на пробивање на Cp. Овој напон кај "електронската" верзија изнесува 10 kV, и може да се постигне само со комбинација на повеќе кондензатори во серија. Ние тоа го постигнавме со сериско поврзување на 5 кондензатори од по 22nF/2kV, од каде што произлезе Cp = 4,4nF/10kV. Натаму, бројот на навивките за Lp го утврдивме експериментално, барајќи максимум ефект помеѓу 10 и 40 навивки. Останува уште нагодување на синхронизацијата на фреквенцијата на импулсите за возбуда, со резонантната фреквенција на трафото f<SUB>0</SUB>. Кај "електронската" верзија тоа се врши со потенциометар, а кај "механичката" со нагодување на фреквенцијата на вибрирање на еластичното перце.
Очигледно, дизајнирањето на параметрите на Теслиниот трансформатор е сложен процес, па затоа ви советуваме за почеток да се испраксирате со градба на еден од предложените модели на Теслин трансформатор, користејќи ги нашите податоци за градба на истиот.
2. Ако секундарот го намотате со жица со пресек 0,23 mm, не би требало да има проблем за нагодување на трафото, за секој случај намотката од примарот подигнете ја повисоко за 3 cm.
3. И ние размислуваме за градба на Теслин трансформатор кој ќе осцилира со значително поголеми амплитуди. Патот кон таа цел води само преку зголемување на енергијата на импулсите од празнење на Cp, кои периодично го побудуваат трафото да осцилира, а тоа значи градба на генератор со поголема моќност, искричар со систем за ладење (заради зголемената топлинска дисипација), поголеми габарити на намотките за примар и секундар и др. Но, не можеме да прецизираме кога тоа ќе го објавиме.
4. Високонапонскиот кондензатор може да се направи од десетина паралелни пертинакс плочки со бакарна фолија со димензии 10 x 16 cm, кои служат за изработка на ППК (ние тоа го направивме на почетокот). Но, зошто да се комплицира работата кога проблемот елегантно се решава со серија од 5 "бустер" кондензатори кои ги има во продавниците за електронски материјали?
5. Одговорот е содржан во уводното објаснување и во одговорот даден под точка 3.
Се разбира, и во иднина, како и до сега, во ЕМИТЕР ќе има вакви и слични теми. Објавените содржини се секогаш интересни и корисни, само прашање на момент е кога некому нешто од тоа ќе му стане интересно или потребно :-).
Петар Лагудин


Здраво ЕМИТЕР.
Имам неколку прашања и молби до вас:
1. Го изработив радиолокаторот од ЕМИТЕР бр.4/04, но не функционира. Распоредот на компонентите и нивната исправност ги проверив минимум 15-тина пати. Дали може да ми кажете зошто е тоа така?
2. Мерачот на индуктивност од истиот број на намотка од 74 микрохенри ми покажуваше 51 микрохенри при крајно десна положба на тримерот. Ова е секако на LO range, а на HI range намотката од 2,1 милихенри ми покажуваше нула. Дали може да ми кажете зошто е тоа така (да не имам направено некоја грешка и која би можела да биде)?
3. Мислам дека би било добро некои од постарите написи да ги објавувате повторно. Како што не им минува популарноста на ладните лемови, мислам дека прв напис кој би требало да го објавите повторно е "Детекторот за откривање на ладни лемови" објавен во ЕМИТЕР број 5-6 од 1996 година. Мислам дека вие ќе најдете уште некои квалитетни написи кои би биле многу корисни за читателите. Не сум сигурен дали ќе ви е достапен овој напис, па затоа во наредната порака ќе ви го испратам (малку модифициран од моја страна).
4. Во вашите написи, па дури и да се работи со некои "прости" шеми и едноставни за градба, да има подетално објаснување за компонентите кои се вклучени во истата, ако може и за секој поединечно со каталошки податоци (ако се работи за транзистори и интегрални кола). Ова е поради недоволно посветеното внимание на анализата на едноставните склопови кои се лесни за градба. За пример да го земам СИНО НОЌНО СВЕТЛО од декемврискиот број на ЕМИТЕР 2005 година. Колото е едноставно за изградба, но понеискусните електроничари се чудат: Зошто е тоа така? Зошто функционира така? итн. Еден мој школски другар дури немаше поим кој е електрет а кој динамички микрофон (мислеше дека електрет микрофонот е динамички ).
Се надевам дека ќе ја забележите мојава порака!
Поздрав,
Илија Зафиров.

Еве одговор на вашите прашања и предлози:
1. Доколку распоредот на компонентите е во ред, останува да се проверат компонентите сами по себе. Имено, дали има осцилации, дали постои модулација, дали воопшто локаторот емитира некој сигнал и слично. Значи, почнете постепено. Најпрво проверете го осцилаторот (IC) дали генерира осцилации согласно описот во текстот. Доколку е тоа во ред, употребете ВФ-сонда или некоја друга слична алатка за да проверите дали има генерирање на осцилации на ВФ-страната. Ваквиот пристап може да ви помогне да откриете кој степен од локаторот не работи и согласно на тоа да пристапите кон откривањето на дефектната компонента.
Добре Блажевски

2. Ако сите елементи се исправни и се со наведените вредности и ако нема грешка при лемењето или на самата плочка, не би требало да имате никаков проблем. Нагодување на уредот се врши само еднаш и на начин како што е објаснет во текстот. Уредот е аматерски и нормално е да има извесно отстапување од вистинската вредност, но не толкава како што наведувате. Според моите мерења грешката се движи најмногу до 5%.
Влатко Костадинов

3. Не гледам некоја потреба во ЕМИТЕР повторно да ги објавуваме старите написи. Тоа сигурно нема да им се допадне на читателите со подолг стаж. Сепак, некои од поинтересните написи (проекти за електронски кола) од постарите броеви (кои се веќе распродадени) планираме да ги објавиме во една книга заедно со некои нови проекти, специјално подготвени за таа книга. Така, во таа книга корисни работи ќе најдат сите читатели-електроничари, и поновите и оние што нè следат подолго време. Во секој случај, нема никаква потреба да ни испраќате своја верзија на некој наш напис.
4. Колку широко и длабоко ќе оди текстот за некое електронско коло зависи од многу фактори, а, пред сè, од сложеноста на колото и за тоа кому е наменет проектот (дали за поискусните или помалку искусните читатели). Премногу текст за едноставно коло не е соодветен, а исто така не е добро и да се има предолг текст ако тој е наменет за почетници (многуте информации повеќе ќе збунуваат отколку што ќе помогнат). Убеден сум дека обемот на нашите написи главно е оптимален во согласност со претходно кажаното. Впрочем, нив ги подготвуваат искусни електроничари, инженери и професори. Читателите кои ќе наидат на нешто нејасно во некој напис, тоа треба да си го разјаснат со помош на други написи од претходните броеви на ЕМИТЕР, со помош на некои други списанија и книги, со помош на некој поискусен електроничар или, пак, со помош на професорот (ако читателот е ученик). Не може да очекувате во еден напис да биде кажано сè што некому можеби нема да му е јасно и за оваа проблематика повеќе можете да прочитате во одговорот на едно писмо објавено во ЕМИТЕР бр. 3/06.
Слободан Таневски