Во шаховска партија која се игра на официјален турнир (без притоа да се користи електронска шаховска табла), потребно е двата играчи на лист наменет за пишување потези да ги запишуваат одиграните потези, и своите и тие на противникот. За секој одигран потег има единствена анотација регулирана од Светската шаховска федерација – FIDE, според која се запишуваат сите потези од партијата. На пример, кога белиот би го одиграл пешакот пред својот крал за две полиња тоа би било запишано како ‘e4’, црниот потоа може да возврати со играње на коњот на полето ‘f6’, а нотацијата за соодветниот потег би била ‘Nf6’.

Откако партијата ќе заврши, листот со потези се предава до судијата, а еден примерок (дупликатот) се задржува за себе за понатамошни анализи. Судиите на секој официјален турнир се должни електронски да ги внесат партиите во интернет база на податоци и тоа го прават така што го земаат секој лист со потези и рачно ги играат потезите со помош на глувче. Откако ќе ги одиграат сите потези кои се запишани на листот, пар­тијата може да се внесе во база на податоци.

Доколку се работи за една партија, можеби и десет, ова воопшто не изгледа сложено, но често шаховските турнири имаат и по 100 – 200 натпреварувачи, па бројот на одиграни партии расте сразмерно со тоа. Дополнително, турнир нема да е турнир доколку не се играат повеќе кола, со што бројот на одиграни партии т.е. бројот на листови со потези драстично се зголемува. Правејќи го ова за 10 партии е непосакувано за секој судија, а да не зборуваме за турнир со 100 партии и 9 кола, што е честа појава.

Тука настапуваат електронските шаховски табли.

Прикажаниот проект е скратена верзија од дипломскиот труд на авторот одбранет на ФЕИТ – Скопје. Повеќе слики и видеопрезентација од проектот може да најдете на веб-страницата од овој напис на порталот на ЕМИТЕР