Единствената причина поради која се планира една ваква скапа инсвестиција е трагањето по живот. Во некои од метеоритите кои паднале на земјината површина и за кои се смета дека доаѓаат од Марс се откриени контроверзни структури, кои можеби претставуваат изумрени бактерии – една од најпростите форми на живот. Пронаоѓањето живот на Марс би било од огромно зналење, бидејќи тоа би било доказ на хипотезата дека процесите кои водат до создавање на живот се генерални, т.е. се одвиваат на ист начин, и дека Земјата не е посебно привилегирана во тој поглед.

Роботите како Mars Pathfinder, не се во состојба да ни ги дадат сите посакувани информации, пред сè поради тоа што тие вршат само површински испитување на мал број примероци (познатите карпи Ypgi, Barnacle Bill итн.) и што се управувани од Земјата, така што наредбите се извршуваат дури по најмалку половина час од од нивното задавање, што испитувањата ги прави индиректни. Денеска научниците сметаат дека форми на живот се можни само во почвата на Марс, на одредена длабочина, каде ултравиолетовата светлина (која ги уништува микроорганизмите) не може да продре и каде нема водород пероксид. Директни и темелни испитувања се, значи, можни само доколку се испрати четиричлена или шестчлена посада на Марс.

Најпогодно време ("погоден момент") за започнување на мисијата е кога Марс и Земјата се наоѓаат на минимално меѓусебно растојание, што се случува секои 26 месеци. Времетраењето на патувањето зависи од типот на леталото и горивото кое се користи, но се проценува дека е околу 6-8 месеци, така што на астроанутите би им останале цела година и пол за изведување на експериментите пред да се вратат.

Засега во оптек се три плана за изведување на мисијата:
• директно спуштање на Марс;
• спуштање на Дејмос; и
• користење на гравитационите сили на набесните тела за побрзо и поевтино пристигнување до Марс.

Па да ги разгледаме секој од нив...