Дали паметите дека некогаш сте требале да замижите при гледање некоја фотографија на изложба, во списание или во некој фотоалбум? А тоа редовно го правите при најобичен сончев ден! Тоа е така, бидејќи динамичкиот опсег на осветлувањето од најтемно до најсветло во природата е многу поголем од оној што се прикажува на една просечна фотографија. Нашето око, преку својата зеница, има систем за адаптација на постоечкото осветлување. Тоа е исто така и кај фотоапаратите, тие имаат бленда која по структура е копирана од природата, но таа, за разлика од окото, не се менува во текот на експозицијата на фотографијата. Исто така, голема заслуга за да гледаме на начин како што гледаме има и мозокот кој соодветно ги обработува информациите добиени од мрежницата. Тоа резултира со факт дека човекот може да перципира многу поголем динамички опсег на осветлување од тој што техниката може да го пренесе на хартија.