Суперновите се една од најсветлите експлозии што постојат, па затоа и можеме да ги видиме со нашите телескопи на тие неверојатни растојанија. Како споредба, доволно е да помислиме дека нашата соседна галаксија Андромеда се наоѓа на “само” 2,5 милиони светлосни години. Сепак, ако имаме за задача да измериме колкава е стапката на супернови што експлодираат во далечната вселена, тоа нема да биде лесно. На растојанија поголеми од четири милијарди светлосни години, суперновите тешко се наоѓаат, едноставно затоа што нивната светлина станува премногу слаба кога стигнува до нас. Ова е особено проблематично за проучување на стапката експлозиите на супернова кои што се последица од смртта на масивните ѕвезди. Овој тип на супернови во просек се побледи и често се наоѓаат во средини каде што светлината е апсорбирана од прашина. Исто така, поради ширењето на вселената, светлината од оддалечените објекти се поместува на подолги бранови должини. Од Земјата, телескопските набљудувања во делот што е блиску до инфрацрвениот дел од спектарот претставуваат предизвик, бидејќи атмосферата е многу светла и променлива во овој дел од спектарот.