Првото нешто што плени на ова малечко градско возило е неговиот неодолив минималистички дизајн. Да, точно е, за вкусовите не се расправа, но за дизајнот може да се расправа. Во што би се состоела расправата? Едноставно, во одбрана на позицијата дека се работи за совршен дизајн и каква било дополнителна интервенција би била рамна на сквернавење. Значи, не трпи интервенција, не трпи критики! И ова нешто навистина се зема здраво за готово бидејќи сè друго што би ни дошло на ум, а е во врска со дизајнот, ќе значи неповратно упропастување на нешто што "од мајка" е совршено создадено (редизајнот е посебна приказна). Сепак, уметноста е моќна институција.
За останатото што не се гледа на отпрва, како погон, сопирачки, амортизација, управување, опрема и др., дозволено е во секој момент да се разговара, да се критикува и да се нудат уште подобри и подобри решенија. Тоа е тема која трпи критика и која, по дефиниција, мора да е подложна на критика. Иако и тука има уметност (покрај основниот строг услов за функционалност кој секогаш е во преден план), таа визуелно не е толку експонирана.