Па така, една меѓународна група од истражувачи, предводена од Валентина Роси од Универзитетот во Корк, презеде мултидисциплинарна студија со цел да го утврди составот на артефактот до најситните детали. Истражувањата доведоа до неочекувани резултати.

Со употреба на моќни микроскопи, напредна хемиска и физичка анализа, фосилот ги откри своите тајни – веројатно кратко време по откривањето, целиот примерок бил обработен со материјал за обложување налик на лак. Маријагабриела Форнасиеро, кустос во Природонаучниот музеј во Падова и коавтор на студијата, објаснува дека „Покривањето фосили со бои и/или лакови беше стар метод на конзервација во отсуство на други и посоодветни методи за заштита на наодите од природно распаѓање“.

Микро-Раман и ATR-FTIR спектроскопија на примерок од абдомен. A) слика на тенок дел од примерокот S8. B, Раман карта на истиот примерок  покажува присуство на минерални кристали од седиментот кои се покриени со слој кој содржи соединение богато со јаглерод (повеќе детали во текстот од студијата) фото: Универзитет во Корк 

Меѓутоа, анализата на неколку микропримероци извадени од фосилот откри уште една работа: јаглеродната обвивка не содржи никаква трага од биолошки структури, односно нема траги од кожа –  она што се сметаше дека е карбонифицирана кожа всушност беше само нанос од боја. Според Евелин Кустатшер, истражувач при Природонаучниот музеј во во Јужен Тирол и координатор на истражувачкиот проект: „Необичната зачуваност на Тридентиносаурусот ги збунуваше палеонтолозите со децении. Сега знаеме зошто. Она што сметавме дека е кожа не е кожа, и затоа [ова окритие] не е најстарата фосилна мумија во светот“.

Истражувањето открива дека фосилот, сепак, не е само боја, бидејќи под неа има фосилизирани коски од задните екстремитети, како и одредени „остеодерми“ – структури налик на крокодилски лушпи, кои истражувачите ги проучуваат во обид да го открие вистинскиот идентитет на Тридентиносаурусот.