Непал го преместува базниот камп на Еверест. Како причина се наведени климатските промени и големиот број луѓе кои се собираат во него.
Базниот камп Еверест, каде секоја година престојуваат стотици планинари и планинари, стана опасен и наскоро ќе биде преместен. Во моментов тој се наоѓа на глечерот Хумбу, кој станува сè потенок, создавајќи голем број проблеми. Новата локација ќе биде поставена на помала надморска височина од денешната, каде што нема мраз во текот на целата година. Оваа одлука е донесена откако голем број планинари забележале дека се отворил процеп многу блиску до нивните шатори, што не поминало со мали проблеми.
Генералниот директор на Одделот за туризам во Непал Таранат Адхикари за релокацијата на кампот кажа: „Транспортот на базниот камп не е лесна работа, бидејќи бара соработка на сите компании кои организираат патеки и искачувања до Еверест“.
Во моментов кампот се наоѓа на надморска височина од 5 364 метри, додека новата локација ќе биде поставена од 200 до 400 метри подолу. Со оглед на ретката атмосфера, ова е значајна висинска разлика. Имено, на тие височини не е лесно да се искачат 100 метри повеќе од планираното, па ова значи дека за планинарите искачувањето до Еверест ќе стане барем малку потешко, со оглед дека ќе треба да ја додадат оваа разлика во висината на сè останато.
Студиите спроведени во последните години од страна на истражувачите од Универзитетот во Лидс (Велика Британија) открија и покажаа дека глечерот Хумбу губи 9,5 милиони кубни метри вода годишно и дека областа на глечерот најблиску до базниот камп пропаѓа за околу еден метар годишно.
Еден од истражувачите, Скот Вотсон, објаснува: „Во близина на базниот камп, топењето на глечерот е побрзо отколку на другите делови, бидејќи [таму] е покриен со тенок слој отпад, кој задржува повеќе топлина“. Всушност, познато е дека ако „прекривката“ од отпадоци е дебела само неколку сантиметри, ефектот е поголема ерозија предизвикана од топлината, додека пак ако покриеноста надминува 20-30 сантиметри, тоа може да дејствува како термичка покривка на мразот, зачувувајќи ја температурата на мразот.
Ситуацијата на Хумбу е таква што токму во центарот на базниот логор се создаде поток од вода, чијашто големина од година во година расте. Полковникот Кишор Адикари, од непалската армија, кој бил во базниот камп и спроведувал мелиорација за време на пролетната сезона на качување, која трае од март до крајот на мај вели дека неговиот тим бил сведок на појава на пукнатини во текот на ноќта на местото каде што тие спиеле . “Утрото, распрашувајќи се, открив дека многумина од нас морале да поминат низ ова искуство, а некои едвај избегнале да не паднат во пукнатината. Ситуацијата е прилично ризична“.
Растот на бројот на луѓе кои стигнуваат до базниот камп ја зголемува оваа критичност. Како што известуваат Непалците проблемот станува уште поголем кога базниот камп е полн. Кампот може да прими истовремено 1 500 луѓе и тие секојдневно исфрлаaт 4 000 литри урина, а да не зборуваме за огромното количество горива што се користат за загревање на шаторите и за готвење. Освен проблемот со порастот на температурите поради климатските промени, активностите на планинарите значително придонесуваат за деградација на теренот и зголемување на небезбедните услови.