Изградбата на длабинскиот подводен телескоп започна во 2015 година. Основната намена на телескопот со ознака Бајкал–ГВД е набљудување на најмалите досега познати честички – неутрината. Сместен е на длабочина од 750 до 1300 метри на оддалеченост од околу 4 километри од брегот и е со волумен од половина километар кубен.

Како што веќе пишувавме и претходно, неутрината многу тешко се детектираат а ефективен медиум за оваа намена е токму водата. Предлогот за употреба на природен медиум за детектирање на високоенергетските неутрина прв ја предложил советскиот физичар Мојсеј Александрович Марков во 1960 година. За детекција на неутрината клучна е черенковата светлина што ја создаваат наелектризираните честички кои се создаваат во интеракција со неутрината. Притоа слатководните басени и чистотата на водата во нив се од неизмерна важност во процесот на детекција, додека покривката од мраз која опстојува до два и пол месеци на површината од Бајкалското езеро е подеднакво важен бонус за оваа работа.

Пловната опсерваторија се состои од низи стаклени топки и челични модули прикачени за нив, a модулите се поставени длабоко во студените води на езерото низ дупка во површинскиот мраз. Во моментов целосно е комплетирана првата фаза од изградбата, со којашто детекторот на неутрина станува целосно оперативен, а во наредните неколку години се планира надградба на телескопот така што неговиот конечен волумен ќе изнесува еден кубен километар.

Според руските научници Бајкал–ГВД е најголемиот детектор на неутрина на северната хемисфера, а Бајкалското Езеро коешто е најголемото и најдлабокото слатководно езеро во светот, е идеален избор за сместувањето на длабинската опсерваторија. По својата големина детекторот ќе може да се мери со огромниот Ice Cube телескоп при американската истражувачка станица на Јужниот Пол, којшто е закопан длабоко под мразот на Антарктикот.

Телескопот Бајкал–ГВД е плод од соработката на научници од Чешка, Германија, Полска, Русија и Словачка.