И јас верував дека е така до неодамна. Но, ова тврдење наликува на религиска верба во наводната беспрекорна доследност, професионалност и непристрасност на СЗО и на националните агенции како FDA и NIH во САД и EMA во ЕУ.
Во продолжение се презентирани факти за различни лекови во врска со нивната употреба во болнички и во амбулантски протоколи од коишто се гледа колку СЗО, FDA/NIH во САД и EMA во ЕУ беа доследни во нивните принципи.
1. Хидроксихлорокин, азитромицин, лопинавир/ритонавир
Во март се појавија првите извештаи од Кина, Јужна Кореја дека антималарикот хлорокин бил користен во нивните протоколи и дека бил ефективен во лекувањето пациенти.
Наскоро потоа, излезе слаба прелиминарна студија без контролна група на Французинот Дидие Раул (Didier Raoult) со, според него, многу позитивни резултати на комбинацијата од хидроксихлорокин + азитромицин (антибиотикот сумамед). За многу кратко време, оваа комбинација стана дел од болничките протоколи за лекување на голем број болници во ЕУ и во САД.
Значи, хидроксихлорокин и азитромицин станаа стандардна терапија на болниците по цел свет БЕЗ да бидат ригорозно тестирани.
Во исто време, и анти-ХИВ лековите лопинавир/ритонавир станаа дел од многубројни болнички протоколи НЕТЕСТИРАНИ.
Исто така, азитромицинот (сумамед) почна да се дава масовно и сè уште се дава, и за амбулантско третирање, без никакви докази. Кај нас сумамедот е практично религија меѓу матичните лекари за домашно третирање на болни од ковид-19. Без никакви докази за ефективноста.
Во март/април, СЗО ја стартуваше огромната студија SOLIDARITY за испитување на ефективноста и безбедноста на хидроксихлорокин, лопинавир/ритонавир, интерферон и на ремдесивир.
Во текот на летото и до есента, веќе голем број студии, вклучително и SOLIDARITY студијата покажаа дека хидроксихлорокин и лопинавир/ритонавир се неефективни за болничкo лекување.
Во летото дојде резултат и дека азитромицинот не го бидува за болничко лекување.
Логично, прашањето е зошто овие лекови (хидроксихлорокин, азитромицин и лопинавир/ритонавир) во период 6-10 месеци беа стандардна терапија во безброј болници во светот, БЕЗ докази дека се ефективни и безбедни?
Зошто СЗО, FDA/NIH во САД и EMA во ЕУ дозволија нивно масовно користење off-label, без претходно да бидат ригорозно тестирани?
2. Ремдесивир
На 8 октомври, Gilead, компанијата што произведува ремдесивир, склучила договор со ЕУ за снабдување со лекот за третман на COVID-19. Дoговорот тежи 1,2 милијарди американски долари при цена од 2 400 долари по третман. Како што е познато, и Македонија е вклучена во овој договор (со вкупно 1,3 милиони евра за 600 третмани). Gilead потврдила за списанието Science дека СЗО им го дала извештајот со резултатите од студијата SOLIDARITY на крајот од септември, а портпарол на Европската комисија изјавил дека одговорните од Gilead не го покажале извештајот за време на преговорите со Комисијата. Значи, луѓето од Gilead знаеле дека ремдесивир навистина не го бидува уште на крајот на септември, но во преговорите со Европската комисија што финиширале на 8 октомври не го откриле овој факт и си направиле одлична зделка, криејќи дека нивниот лек не вреди 5 пари. Тој лек што не вреди 5 пари сега ќе го примаат стотици илјади пациенти по болниците во ЕУ, но и кај нас. За скромни 2 400 долари по пациент. Од неодамна, СЗО е експлицитно против ремдесивир за болничко лекување.
Како тоа FDA во САД и EMA во ЕУ го одобрија ремдесивир, ЕУ прави набавка во вредност од 1,2 милијарди долари, а SOLIDARITY студијата (5,5 пати поголема од студијата што беше основа за одобрувањето) покажа нула корист во намалување на смртноста?
Зошто ЕМА и Европската комисија молчат за овој скандал? Зошто мнозинството од лекарската фела во ЕУ и САД молчи за овој скандал?
Каква е таа ригорозна рецензија на извештаи и студии, каков е тој научен консензус, кога СЗО е против употребата на ремдесивир, а FDA и EMA го одобруваат и даваат зелено светло да се потрошат 1,2 милијарди евра пари на данокоплаќачите за лек кој не спасува животи?
3. Конвалесцентна плазма
Оваа терапија беше меѓу ретките што доби значително внимание уште на почетокот. Многу стар метод, зошто да не се проба? Но, слично како и погоре набројаните, и плазмата се користеше без цврсти докази дека помага. Постојано, низ целиот свет се апелираше до оние што ја прележаа болеста да даруваат плазма за да спасуваат животи, и масовно се користеше по болниците низ целиот свет, а докази слабо. Пред 2 месеца, официјално беше одобрена за употреба во САД.
И сега, по две големи солидни студии (за средно-тешки случаи тука и тешки случаи тука) што покажуваат дека нема ефект, плазмата сѐ уште се користи во болниците!?
Зошто сѐ уште се користи, ако нема доволно убедливи докази дека има ефект?
Врз основа на каков научен консензус е донесена одлуката конвалесцентната плазма да се користи за лекување од ковид-19?
4. Ивермектин
Првата надежна студија беше in vitro, во април, во Австралија. Оттука сѐ започна. Следуваа 7 месеци со завршени над 10 студии од различни делови од светот, со супериорни резултати за сите фази: профилакса, рано амбулантско третирање и болничко третирање. Систематска рецензија на студиите за ивермектин е направена во овој труд, Review of the Emerging Evidence Supporting the Use of Ivermectin in the Prophylaxis and Treatment of COVID-19.
Ивермектинот е масовно игнориран. За разлика од неговите „колеги“ погоре, кои се применуваа уште од март, нетестирани, со слаби, неубедливи докази, ивермектинот не добива шанса да спасува човечки животи ни по толку многу успешни клинички испитувања.
Заклучок
Проф. Пол Марик е раководител на одделот за пулмонална медицина и интензивна нега на Eastern Virginia Medical School, во Вирџинија, САД. Во една видеолекција направи детална анализа на сите лекови/терапии и во оваа табела ги сумираше ефектите од секој лек, за секоја фаза од болеста.
Може да се види дека кортикостероидите (дексаметазон, метилпреднизолон) се ефикасни во пулмоналната/инфламаторна фаза, додека единствен лек којшто е ефикасен во сите фази е ивермектинот.
За каква доследност и принципи на СЗО, FDA/NIH и ЕМА зборуваме?