Јакобс ја дизајнирал Ваја да биде единствена едрилица во поглед на градба, одржување, расклопување, а со кабина дизајнирана во стилот на авионите ловци. Секако, за поедноставно привикнување на пилотите едриличари за поглед на хоризонт на моторни авиони.

Со оваа едрилица освоени се многу првенства, и направени се многу рекорди во траење на лет и должина на прелет. Нејзината изведба не била надмината сè до крајот на педесетите години. Дури и денес се смета за квалитетна класична едрилица од отворена класа. Па како член на Фејсбук групата “Стари и обновени едрилици за лет”, постојано ја следам.

Едрилицата Ваја е изработена од дрвена конструкција со покривка од памучна ткаенина на делови на крилото (во втората третина) и на контролните површини. Од нападниот раб до раменицата напред има торзиона кутија, а потоа продолжува со ребра од авионски шпер. Притоа раменицата е изработена од Балтички бор, нападниот раб од бреза и покриена е со авио-шпер. Трупот претставува затворена кутија со елипсоиден облик кој преминува во кружен, со ребра и обложен е со авио-шперплоча.

Хоризонталниот и вертикалниот стабилизатор  исто така беа изработени со ребра од авио-шперплоча, раменици од квалитетно дрво и обвиткани со платно.

Поранешните верзии, и оние кои ги имавме ние во Македонија, имаа скија на којашто слетуваа. За брзо полетување на едрилицата се монтираше количка што по полетувањето се отфрлаше. Овој начин на градба со скија бара од пилотите големо искуство особено при слетувањето, бидејќи и при најмалото косо слетување се случуваа големи оштетувања на трупот.  Токму затоа кај подоцнежните верзии се монтираа тркала какви што се практикуваат и до ден денес. Монтажата на крилата и целата едрилица е крајно едноставна, и токму поради тоа овој систем беше копиран кај многу конструктори во други понови едрилици.

Прототипот  на едрилицата Ваја бил произведен во Германскиот истражувачки институт за долги летови (Deutsche Forschungsanstalt fur Segelflug или скратено DFS. По Втората светска војна таа беше произведувана во фабриката Фоке–Вулф во Германија, а се произведуваше и во Франција, Шпанија, Шведска, но и во Југославија во две фабрики, во Словенија и во Србија. Произведени се вкупно околу 400 едрилици.

Од разговорите со пилотите на оваа едрилица добив впечаток дека навистина била совршена за летање, безбедна и управлива, а и најомилена.

Со Ваја било освоено Светското првенство во едрилици во далечната 1948 година и повторно во 1950 година. Се користела за поставување на многу светски врвни резултати, национални рекорди. Така, Дик Џонсон со едрилицата Ваја го освоил првенството во САД во 1959 година.

  Инаку голем број македонски пилоти едриличари кои се школувале во воздухопловната школа во Вршац меѓу повеќето разни типови едрилици на кои се стекнувале со нови знаења во едрење од домашно и странско производство се школувале и со Ваја. Многу добри резултати во прелети се постигнати од македонски едриличари на Републичките натпревари кога тие се натпреварувале со едрилици од типот Ваја. За ова и директно можам да посведочам бидејќи бев дел од техничката екипа за поддршка со која секојдневно ги расклопувавме и склопувавме едрилиците поради недостаток од простор во хангарот. На нашиот настап на Државното првенство во Вршац со едрилицата Ваја управувана од Перо Десков од Скопје и Кирил Ангеловски – Татарот максимално се залагавме во секој поглед да ја претставиме Република Македонија и македонското воздухопловство.

Впечатоците беа неповторливи, се дружевме со легендите на југословенското едриличарство, но покажавме и дека имаме сили за понатамошни подобри резултати. Искуствата ги пренесовме на следните генерации.