Сè започнало во мислите на Леонардо да Винчи во петнаесеттиот век: возможноста да се забави слободниот пад со направа или популарната зборовна кованица падобран. Врз основа на неговите цртежи хрватот Фауст Вранчиќ во 1617 година скокнал од кула во Венеција. Заслугата за пронајдокот на првите практични падобрани е на Себастијан Ленорманд, кој го демонстрирал принципот на падобран во 1783 година. Од тоа време, значајна е улогата на Бланшар кој го развива првиот падобран што се пакува, направен од свила. Летеман и Паулус во 1890 година измислиле метод за пакување падобран во ранец што се носи на грбот. Во 1914 год., Бродвик го направи првиот скок со слободен пад. Падобранството како спорт започна во 1960 година, кога новите “спортските падобрани” за прв пат биле дизајнирани. Од тука почнуваат и спортските резултати и рекорди. Падобраните се подобрија, усовршија, но желбата да се притиснат границите остана во срцето на спортистите-падобранци. Според Интернационалната федерација за аеронаутика (Fédération Aéronautique Internationale -FAI), овој тип на рекорд содржи: најголема постигната висина, најдолг слободен пад, најдолг слободен пад со падобранче за стабилизација, најголема брзина при слободен пад, најголема брзина со падобранче за стабилизација. Овој рекорд не беше надминат речиси 52 години, а ете, во последните 2 години го скршија двапати.