Секое работно утро, по пристигну­вање во канцеларијата, го започнувам со три активности: свежо кафе, вклучу­вање на аудиосистемот и проверка на пораките што пристигнале со елек­трон­ска пошта. Следејќи ја опишаната ру­тина, втората недела од ноември за­почна со писмо од уредникот на Емитер со кое се дефинираат роковите за доста­вување текст за новиот број на спи­са­нието. Секогаш одмерен и резервиран, уредникот го завршува пис­мото со збо­ровите дека очекува креа­тивност на само во текстот, туку и при изборот на темата...

Токму ваквиот пристап е крајно об­вр­зу­вачки затоа што обврзува без кон­кретна обврска и те повикува да дадеш сè од себе во името на креативната пишувачка слобода. И не дека тековните обврски се проблем, имајќи го предвид нашето пандемиско и политичко секој­дневие кое се погрижи професионалните ангажмани да се работат со фракција од менталните и други капацитети, туку токму таквото секојдневие ве(ме) доведува во состојба на рамнодушност за речиси сè, па и за она што отсекогаш било мотив и движечка сила.

Размислувајќи на тема по дадената задача, сакав да се осврнам на некој што оставил белег во историјата на аудио­дизајнот и верната репродукција на звук, ја следел својата цел и не потклекнал дури ни во најтешките моменти и продолжил напред со нова енергија. Некој чие наследство и белег се толку значајни, а водечката идеја толку силна  и инспиративна што и денес е присутна во креациите што го носат неговото име.

Ајконик (Iconic) во студиото на Лес Пол (Les Paul)