Научната фантастика си влече ди­рек­тен корен од преданијата кои потоа им се додаваат на најновите научни ци­ви­лиза­циски новотарии од појавата на електри­цитетот па наваму. Сликарство­то, и тоа како, по Јероним Бош си дожи­вува свои пикови со храбрите, одважни сликарски мотиви кои од фрескоживо­писот, до ре­несансата се занимаваа исклучиво со човечки и со библиски мотиви, но врвот настанува со над­реа­лиз­мот, особено на Дали и неговите мутации, димензионално-временски транс­мутации инспирирани од соништа, но и од широкиот светоглед на авторот, па и на оние по него.

Науката ги прошири видиците; за жал, употребата на иновациите дојде дури по најголемите кризи и војни, но и како такви, тие беа утеха и сон за подоб­ро утре. СФ операта, книгите за футуриз­мот и при­казните вткаени во нив, визија­та дека иднината може да биде само и само по­добра, бидејќи овој свет движен од нау­ката ги возвиши писателите како Кларк, Асимов, Херберт до ниво на писа­тел­ски божества. Децениите минуваат и гло­балното село полека станува елек­три­фицирана паланка предозирана со тех­нологија која почнува да се злоупо­требува во име на нашето здравје, мир, спокој и борба против злото тероризам.