Денешниот модерен компјутеризиран свет не може да се замисли без компјутерските (PC, multimedia) звучници, тие се неопходен додаток на секоја маса. Компјутерските звучници доаѓаат во најразновидни конфигурации, големини и цени, а заедничка карактеристика им е тоа што се активни – имаат вграден засилувач и на нив директно можат да се приклучат разни извори на звук, како што се компјутер, MP3 плеер, смартфон или нешто друго. Карактеристична особеност на компјутерските звучници е тоа што се наменети за поставување на маса, а слушателот треба да седи до масата к– само на тој начин се добива (релативно) добра аудио репродукција. Понекогаш има и позитивни исклучоци од ова правило, како што покажав во минатиот број на ЕМИТЕР со модификацијата на звучниците Genius SP-HF 1250B. Кога звучникот ќе се постави на маса, до слушателот не допира само директниот звучен бран од звучникот, туку и рефлектираниот од масата, така што ќе се појави ефектот на “чешлест” (comb) филтер – нерамна АФК поради интерференција на двата звучни брана, со една јасно изразена дупка некаде во опсегот меѓу 1,5 kHz и 2,5 kHz, потоа мало издигнување накај малку повисоките фреквенции, па потоа пак дупка (помалку изразена во однос на првата), па помало издигнување, и така натаму накај повисоките фреквенции, со сè помали девијации од идеалната. Вообичаено е тестовите да се презентират според азбучниот (абецедниот) редослед на имињата на брендовите, но во овој случај, тестот ќе го започнам со звучниците Philips SPA 1330, затоа што од сите три тестирани модели, тие имаат најрамна амплитудно-фреквенциска карактеристика (АФК), со што на практичен пример јасно ќе прикажам што се случува кога еден звучник ќе се постави на маса.