Англичаните ги користат термините „cat people“ и „dog people “, додека на македонски јазик првите ги нарекуваме „мачкари“, додека вторите најчесто кучкари. Значењето е исто – има луѓе кои посвојуваат мачка затоа што ја претпочитаат и други кои никогаш не би можеле да живеат без куче. Сега една нова студија објавена во Anthrozoös укажува дека навистина постојат разлики во личноста кои го поттикнуваат човекот да го избере миленичето кое најмногу му одговара – дури и ако не е јасно која е причината и каков е ефектот.

Студијата е резултат на онлајн анкета во која учествувале 329 луѓе кои живеат со домашно милениче; Целта беше да се открие колку изборот на куче или мачка е поврзан со „ Big Five“ или “Големата петорка” – петте основни особини на личноста на човекот: екстровертност, дружељубивост, слободоумност, совесност и емоционална стабилност.

Се чини дека резултатите укажуваат дека постои силна врска помеѓу избраното милениче и овие пет особини. Најочигледната е дека сопствениците на кучиња се постабилни во стресни околности, додека сопствениците на мачки имаат тенденција да бидат поневротични. Ова, пак, значи, на пример, дека „канаринците“ помалку страдаат од осаменост од оние кои претпочитаат мачки, како што покажаа и искуствата за време на пандемиските карантини.

Генерално, се чини дека студијата укажува дека постојат големи разлики во личноста поврзани со изборот на домашно милениче. Следното прашање, значи, е: која е причината, а која е последицата? Односно: дали стабилните луѓе претпочитаат кучиња или луѓето кои вдомуваат куче стануваат постабилни?

Авторите на студијата укажуваат дека одговорот можеби е поблиску до првата опција. Имено, изборот на домашно милениче е последица на карактерот на човекот, а не на причината. Исто така, мора да се земе предвид дека многумина се одлучуваат за куче или мачка, исто така, врз основа на сопствените можности и начин на живот: дури и емотивно најстабилната личност можеби нема можност да чува куче и затоа мора да се „задоволи“ со мачка (или обратно, очигледно ).