На 4 април 1904 година во 12 часот и 25 минути, пограничното подрачјето помеѓу Пехчево и Кресна (Р. Бугарија) било погодено од разорнувачки земјотрес со магнитуда од 7.8 степени според Рихтеровата магнитудна скала и интензитет од Х степени според EMSC-98. Ова е најсилниот земјотрес кој се случил на копнениот дел на Балкански полуостров. Најголемиот дел од населените места околу епицентарот биле целосно разурнати, куќите биле непогодни за живеење, поради што жителите живееле во шатори и колиби. Огромни материјални штети имало и низ целата држава како и во соседството, Бугарија, Србија, Албанија, Грција, каде земјотресот бил почувствуван.
Бројот на загинати и повредени достигнал до околу 150 лица. Овој земјотрес се карактеризира со разни сеизмодеформации и тоа сеизмотектонски (воочливи раседи на површината на Земјата), сеизмогравитациони (одрони, клизишта и др.) и сеизмодинамички (појава на пукнатини на хоризонтални терени). Како позначајни може да ги издвоиме големите пукнатини кои ги предизвикал како во Пехчево, така и во сите останати места каде земјотресот бил почувствуван. Станува збор за широки и длабоки пукнатини, особено оние близу до епицентарот, чиј крај неможел да се види, луѓе се спуштале но не стасувале до дното, а одекнувањето од фрлен камен се слушало цела минута. Покрај пукнатините, истиот предизвикал и појава на ликвифакција (феномен при кој почвата под дејство на динамичкото влијание на земјотресот ги губи своите механички својства и добива особини на вискозна средина) и избивање на топла и ладна вода на повеќе места, некаде таа избивала од површината нагоре до 100м, некаде предизвикала поплави, а по одредено време истата изчезнала.
На главниот земјотрес му претходеле три умерено силни до силни земјотреси со магнитуди од 5,1 до 7,3 степени, а во афтершоковата (последователна) активност, која траела речиси две години, биле забележани уште 5 земјотреси, 3 во 1904 година и 2 во 1905 година со магнитуди од 5,4 до 6,5 степени според Рихеровата скала.