Благодарејќи на современите емпириски достигнувања, фундаменталната аспирација за обликување хумани и комфорни градски средини никогаш до сега не била во можност во толкава мерка да го унапреди нивото на урбаните егзистенцијални стандарди. Во тој контекст придонесот на внатрешниот и надворешниот сообраќај и нивната придружна инфра и супраструктура, особено на оние сообраќајни видови кои успешно кореспондираат со барањата и потребите на градските резиденти, има примарно место во креирањето оптимални архитектонско-урбанистички и сообраќајни форми. Од тој аспект шинскиот транспорт е еден од носителите на процесите на обликување на самиот простор и имплементирање нови концепти, како по форма, така и по содржина.