За разлика од природните закони, за општествените закони мора да постои гарант за нивно спроведување – тие се пропишуваат од човекот и се почитуваат согласно волјата (зрелоста) на оние за кои се наменети и/или стравот од репресија до-колку не се почитуваат.
Но, заедничко и за природните и за општествените закони е тоа што тие се закони, а тоа значи дека важат секогаш и без исклучок. Природните закони ги откриваат научниците. Тоа го прават со насоките поставени од филозофијата и од сопствените (од научниците) поранешни откритија, вклучително и сите дотогашни вкупни сознанија за одреден природен феномен.
Природните закони функционираат без нашата волја. Тука нема врски – “повикај пријател”, “50:50” или “што мисли публиката”. Тука нема желби и каприци. Тука нема лутење. Се поставува прашањето: зошто е потребно да се знаат и да се откриваат природните закони? Едноставно, за да можеме природата подобро да ја запознаеме и познавајќи ги природните закони, нив да ги искористиме за наша добробит. До кога ќе ја запознаваме природата и дали тоа има крај? Природата вечно ќе ја запознаваме, тој процес е бескраен. Всушност, со зголемувањето на знаењето се зголемува и незнаењето. Знаењето е конечно а незнаењето е бесконечно. Ако знаењето го замислиме како површината на некој круг, тогаш незнаењето е неговиот периметар или обиколка: како површината се зголемува, така и периметарот се зголемува. Причината за тоа е едноставна: во својата суштина, природата е бесконечна како и сите елементи што ја сочинуваат. Следува дека незнаењето е беско-нечно. Со секое новостекнато сознание ние стануваме свесни за нови непознати нешта кои се “шират” и наново и одново ни се откриваат, и сè така до бескрај. Едноставно: секое ново сознание е проследено со уште една дузина нови непознати нешта.
Природата, наивно кажано, има сè што ни треба да опстоиме. Енергијата од природата ја користиме како погон, а со помош на природните закони правиме машини со коишто си го олеснуваме животот. Токму тука лежи потребата од запознавање на природата, сè со цел таа делумно да се приспособи и да се искористи за нашите потреби. Познавањето на нејзините тајни коишто ние ги нарекуваме природни закони, е од суштинско значење. Искористувањето на природните закони има смисла и треба да се поттикнува. Од друга страна пак, како нус-производ на тоа се појавува нарушувањето на природната рамнотежа, што е најтешко злосторство со кое си ја сечеме гранката на која седиме. За тоа нема поправен испит, ниту има оправдување.
Природните закони најчесто ги изразуваме (опишуваме) со помош на фор-мули. Инженерите работат со тие формули создавајќи притоа машини. Често-пати при ова несвесно или свесно се нарушува природната рамнотежа. Показател за тоа дека ја нарушуваме природната рамнотежа е ако утврдиме или оцениме дека некој циклус е отворен. Затворените циклуси се безопасни. На пример, енергијата добиена од експлоатацијата на нафтата, земниот гас и јагленот е отворен циклус на јаглеродот (последица е емисијата на нови количини CO2) т.е. нема негово кружно движење. Спротивно на тоа, енергијата добиена од хидроцентралите, огревните дрва, биомасите итн. е затворен циклус на нивните чинители.
Заклучокот би се содржел во зборовите: проучувајте ја природата и при-родните законитости. До максимум искористете ги Природните закони за да си го олесните животот и притоа не нарушувајте ја веќе востановената и од пред-ците наследена природна рамнотежа. Тоа е рецептот за осмислен, исполнет живот, како и гаранција за опстанок на човечкиот вид (и не само тој!).